Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 1084 επισκέπτες και κανένα μέλος
Ο Ελληνισμός της Διασποράς δεν είναι μια ενιαία πολιτισμική οντότητα. Αποτελείται από ένα σύνολο επί μέρους πολιτισμικών οντοτήτων ανά χώρα, οι οποίες προσδιορίζονται τόσο από τις διαφορετικές χωροχρονικές μήτρες, λόγω των διαφορετικών χρόνων και χώρων της πρώτης μετανάστευσης, όσο και από τις προσπολιτισμικές και επιπολιτιισμικές διαδικασίες και πολιτικές των χωρών υποδοχής, οι οποίες και έχουν κυριαρχήσει αν όχι πλήρως στην δεύτερη γενιά, σίγουρα στην τρίτη και τις μετέπειτα γενιές.
Έλληνας φιλόσοφος, ακαδημαϊκός και αναρχικός οργανωτής του 19ου αιώνα, απόστολος του ουτοπικού Σοσιαλισμού στο Μεξικό.
γράφει ο Βλάσης Γ. Ρασσιάς
Πλωτίνος Κωνσταντίνος Ροδοκανάκης ή Ροδοκανάτης (1828 – περ. 1887). Έλληνας φιλόσοφος, ακαδημαϊκός και αναρχικός οργανωτής του 19ου αιώνα, απόστολος του ουτοπικού Σοσιαλισμού στο Μεξικό. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Οκτωβρίου 1828 και σε λίγο, μετά τον θάνατο του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την Αυστριακή μητέρα του στην Βιέννη, όπου μετά από παρότρυνσή της σπούδασε Ιατρική.
Σε ένα κείμενό της η Ελενα Πατρικίου έθεσε ένα καυτό ερώτημα:
«Μήπως το αριστερό μας χρέος έγκειται στο να ανακαλύψουμε και να υπερασπιστούμε, ως άλλη γενιά του ’30, μία νέα ταξική, οικονομική, ιδεολογική και πολιτιστική ταυτότητα για τον λαό μας; Δηλαδή, αν δεν φοβόμαστε τις λέξεις, μία νέα εθνική ταυτότητα;»
Του Βασίλη Τσαπαλιάρη
Σε παλαιότερη ευκαιρία, αναφερθήκαμε με μακροσκελές άρθρο μας στη γενικά αναγνωρισμένη σημασία του Ελληνισμού της Διασποράς ως «Εθνικού Κεφαλαίου» και στα παρουσιαζόμενα κατ` αντίφαση «κακώς κείμενα» τα τελευταία χρόνια στις πολιτικές και τα προγράμματα για την διατήρηση των δεσμών. Αναφερθήκαμε στην ανεπίτρεπτη υποβάθμιση της θέσης του Ελληνισμού της Διασποράς στις στρατηγικές του εθνικού κέντρου.
Μορφές Eλληνικότητας στην Ελληνική Διασπορά και Προοπτικές Διατήρησης των Δεσμών
Όπως έχει κατανοηθεί σε γενικές γραμμές στις κοινωνικές επιστήμες, η ταυτότητα έχει χαρακτήρα δυναμικό και αναπροσαρμόζεται συνεχώς στο πλαίσιο μιας διαλεκτικής σχέσης που συνδέει ένα κοινωνικό σύνολο με τον περιβάλλοντα χώρο, κοινωνικό και περιβαλλοντικό. Ανάλογα με την εκάστοτε ιστορική εξέλιξη, τις εκάστοτε πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες διαβίωσης των διαφόρων κοινωνικών ομάδων.
ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΑΣΜΑΤΑ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ
Του Βασίλη Τσαπαλιάρη [i]
Η Ορθοδοξία αποτελεί επικρατούσα θρησκεία του Ελληνισμού, αλλά και κοινή θρησκεία με πολλούς λαούς, ενώ η Εκκλησία, παρά τις εθνικές της διαιρέσεις και αναφορές έχει εξ ορισμού παγκόσμια, σωτηριακή, υπερεθνική αποστολή, αποβλέποντας, χωρίς εθνικές διακρίσεις, στη σωτηρία του ανθρώπου.
H οργάνωση των ομογενών σε διάφορα συλλογικά σχήματα αποτελεί σημαντική συνιστώσα στις σχέσεις των ομογενών με την Ελλάδα και τις κοινωνίες διαμονής, όντας ένα σύστημα συνεχούς και σκόπιμης δραστηριότητας, στη βάση καθορισμένων τρόπων ενεργειών και συμπεριφορών για την εξυπηρέτηση αμοιβαίου οφέλους σκοπών.
Του Βασίλη Τσαπαλιάρη
Σε παλαιότερη ευκαιρία, αναφερθήκαμε με μακροσκελές άρθρο μας στη γενικά αναγνωρισμένη σημασία του Ελληνισμού της Διασποράς ως «Εθνικού Κεφαλαίου» και στα παρουσιαζόμενα κατ` αντίφαση «κακώς κείμενα» τα τελευταία χρόνια στις πολιτικές και τα προγράμματα για την διατήρηση των δεσμών. Αναφερθήκαμε στην ανεπίτρεπτη υποβάθμιση της θέσης του Ελληνισμού της Διασποράς στις στρατηγικές του εθνικού κέντρου.
Του Βασίλη Τσαπαλιάρη
Mε την εκλογή της νέας κυβέρνησης, τον Σεπτέμβριο, επανήλθε στο προσκήνιο το θέμα του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), μετά από πολλά χρόνια αναστολής της λειτουργίας του, με τη δήλωση του αρμόδιου ΥΦΥΠΕΞ. κ. Γ. Αμανατίδη, ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία για το ΣΑΕ. Πρωτοβουλία για την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του, και ειδικότερα την τροποποίηση του Ν. 3480/2006.
Του Βασίλη Τσαπαλιάρη
Επανερχόμενοι, σε συνέχεια προηγούμενου άρθρου μας, στο ρόλο και τις παρουσιαζόμενες «παθογένειες» του ΣΑΕ, κεντρικό πρόβλημα θεωρούμε αποτελεί η επικρατούσα σύγχυση ως προς την προσέγγιση του ρόλου του. Πρόβλημα με καταλυτικές αρνητικές επιδράσεις στην διαμόρφωση των δομών, των συντελεστών και του κόστους λειτουργίας του οργανισμού, συγκρινόμενου με αντίστοιχους συμβουλευτικούς οργανισμούς άλλων χωρών.
Σελίδα 1 από 2