Σύντομη ιστορική ανασκόπηση
Από την εποχή ακόμη της ανακάλυψης της ηπείρου από τους Κορτές και Πισσάρο, αναφέρεται η παρουσία Ελλήνων στην Λατινική Αμερική. Ο μεγαλύτερος αριθμός ήταν και είναι στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται η Αργεντινή.
Οι πρώτες μεγάλες ομάδες μεταναστών φτάνουν στην Αργεντινή κατά την τελευταία δεκαετία του 19ου και την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα κυρίως από τα Μικρασιατικά παράλια και τα νησιά. Ακολουθεί μια εικοσαετία μετανάστευσης, συνέπεια των πολέμων της εποχής. Κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου το μεταναστευτικό ρεύμα αυξάνεται και μάλιστα από περιοχές που περιήλθαν οριστικά στην Τουρκία. Λίγο πριν και αμέσως μετά από τον δεύτερο πόλεμο έχουμε κάποια αυξημένη κίνηση συνέπεια και της οικονομικής και πολιτικής κατάστασης της Ελλάδας. Τελευταία μεγάλη ομάδα μεταναστών είναι 1000 άτομα με συγκεκριμένες ειδικότητες, που φτάνουν γύρω στο '52, '53 μέσω ΔΕΜΕ. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1960 το μεταναστευτικό ρεύμα ανακόπτεται οριστικά. Τα τελευταία χρόνια έχει παρουσιαστεί ένα μικρό ρεύμα παλιννόστησης από τις χώρες της περιοχής, συνέπεια της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης.
Οι πρώτοι Έλληνες ξεκινούσαν συνήθως να απασχολούνται ως βιομηχανικοί εργάτες. Μετά οι πιο ικανοί έστηναν ένα μικρό μαγαζάκι - περίπτερο θα λέγαμε σήμερα - με ζαχαρώδη, τσιγάρα κλπ. Σιγά σιγά έφτασαν να κατέχουν μεγάλο μέρος αυτού του τομέα του λιανικού εμπορίου, καθεστώς που διατηρείται ως σήμερα. Χαρακτηριστικά μέχρι και ο πρόεδρος του επιμελητηρίου διανομέων ζαχαρωδών σήμερα είναι Έλληνας. Στις τελευταίες γενιές έχουμε κάποιους σημαντικούς Έλληνες επιχειρηματίες, επιστήμονες και καλλιτέχνες.
Ο αριθμός των Ελλήνων πρώτης δεύτερης και τρίτης γενιάς, σήμερα σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, στην Αργεντινή ανέρχεται στις 25.000, περίπου όσοι και στο Βέλγιο. Από αυτές τις 25.000 στον χώρο των κοινοτήτων δραστηριοποιούνται γύρω στις 5.000 - 6.000
Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στην Αργεντινή
1.Πρώτα σχολεία
Από την δεκαετία του 1930 ξεκινάνε στην Αργεντινή τα σχολεία μητρικής γλώσσας έχοντας στην αρχή για δασκάλους ελληνομαθείς απόφοιτους του παλαιού γυμνασίου. Κάθε κοινότητα έχει το δικό της σχολείο που μπορεί να στεγάζεται σε κάποιο σπίτι ή στην εκκλησία, αν υπάρχει. Με την πάροδο των χρόνων ο αριθμός των μαθητών φθίνει σε όλα αυτά τα σχολεία. Το 1982 ιδρύεται με ενέργειες του αρχιεπισκόπου Κεντρικής και Νότιας Αμερικής το πρώτο ημερήσιο ενταγμένο σχολείο. Από το 1982 αρχίζει και το ελληνικό κράτος να αποσπά δασκάλους γι' αυτό το σχολείο και για τα σχολεία μητρικής. Το 1993 ιδρύεται από την Αρχιεπισκοπή το πρώτο ενταγμένο γυμνάσιο και σήμερα βρίσκεται υπό ίδρυση το πρώτο Πανεπιστήμιο.
Σημερινή εικόνα
Οι διδάσκοντες στην πλειοψηφία τους έχουν πανεπιστημιακές σπουδές και γνωρίζουν πάνω από μια ξένη γλώσσα. Υπάρχουν ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις σε απομακρυσμένες κοινότητες που τα ελληνικά τα διδάσκουν ελληνομαθείς συνήθως απόφοιτοι παλαιού γυμνασίου. Διοικητικά οι αποσπασμένοι δάσκαλοι και καθηγητές, υπάγονται στα κατά τόπους προξενεία ή πρεσβείες και επιστημονικά στα γραφεία συμβούλων της Βορείου Αμερικής. Βέβαια οι τεράστιες αποστάσεις, οι διαφορετικές πραγματικότητες και το τεράστιο κόστος των επικοινωνιών καθιστούν πρακτικά αδύνατη οποιαδήποτε συνεργασία.
Ο σχολικός προγραμματισμός είναι αποκλειστικά ευθύνη του διδάσκοντος. Κάποιες φορές υπάρχει συνεργασία με την διεύθυνση του σχολείου. Γενικά, όμως, μέχρι σήμερα ο κάθε εκπαιδευτικός διαλέγει τον τρόπο που θα εργαστεί.
Στα ενταγμένα σχολεία τα ελληνικά διδάσκονται μόνον το απόγευμα, δεν έχουν καμμιά σχέση με το επίσημο πρόγραμμα, υπάρχει ξεχωριστή βαθμολογία για την κάθε βάρδια και θεωρούνται σαν δεύτερη ξένη γλώσσα μετά τα αγγλικά. Οι μαθητές χωρίζονται σε τάξεις σύμφωνα με την ηλικία τους και όχι σύμφωνα με τις γνώσεις που έχουν. Στα εβδομαδιαία σχολεία, αντίθετα, είναι χωρισμένοι σε δύο ως τέσσερα επίπεδα σύμφωνα με τις γνώσεις τους.
Οι ελληνικής καταγωγής μαθητές μας στην πλειοψηφία τους ανήκουν στην τρίτη γενιά και έρχονται στο σχολείο γνωρίζοντας ελάχιστα στοιχεία ελληνικής.