Δώσε κλώτσο να γυρίσει κι άλλο μύθο ν’ αρχινίσει.
Η μάχη των Πλαταιών
Με την νίκη των ριζιτών στον Μαραθώνα ο Ριζοκόπος ζήτησε την συνδρομή των Απελεύθερων να κυβερνήσουν την χώρα. Ο Σαμαζέλος είχε φροντίσει ν’ αδειάσει τα ταμεία της Γρεκονίας κι είχε στηρίξει τις ελπίδες στους μερκελλάνους για το γκρέμισμα των ριζιτών και κυρίως στον μέγα δραγουμάνο του γαλάζιου σογιού. Με αυτόν ο Σαμαζέλος είχε συμφωνήσει σ’ ένα τρίτο μνημόσυνο, το πιο σκληρό απ’ όλα για την Γρεκονία.
Οι φατρίες των σάπιων ξυνόμηλων, των πράσινων γαϊδάρων, των κολοβών φιδιών και των άπυρων στουρναριών τρόχιζαν τις σπάθες τους για την μάχη των Πλαταιών, όπου θα κρίνονταν τελικά η τύχη της Γρεκονίας και η υποταγή της στους Μήδους. Ta μεσα μαζικής εξαπάτησης με τον αρχιβδέλλα είχαν ξεχυθεί στους δρόμους και πουλούσαν τρόμο και σαπίλα.
Αιμοβόρου θεριού αστράφτει απ᾽ τη ματιά του
μαύρη φλόγα και κινώντας
μύρια χέρια, σκαριά μύρια,
σπρώχνει εμπρός το μεσσήνιο τ᾽ άρμα
και πάει να ρίξει πάνω σ᾽ άντρες
στο κοντάρι ξακουσμένους.
Έτσ᾽ η Μοίρα των Θεών βαστάει από πάντα
για τους μήκους κι όρισ᾽ έτσι:
να βολεύουνε πολέμους καστρομάχους,
αλογόδιωχτες αντάρες και παρμένες
να κουρσεύουν των εχθρών τις πολιτείες.
Οι Μερκελλάνοι θέλαν να δέσουν με τα μνημόσυνα την Γρεκονία για πάντα, γι’ αυτό και οι ριζίτες κάλεσαν τον λαό στην Πνύκα την εικοστή μέρα των Σκιροφοριώνος και απέρριψε τους όρους υποταγής της Γρεκονίας στην Στενωπία και στους δεινάστες.
Στο στρατόπεδο των ριζιτών υπήρξαν κακοφωνίες και κάποιοι αυτομόλησαν απ΄το ριζίτικο στρατόπεδο και κάνανε δική τους φατρία, την φατρία των κεκαυμένων στουρναριών.
Αλλά και στην φατρία των πράσινων γαϊδάρων συνέβησαν αλλαγές και στην σύναξη της φατρίας ο Ροφός έριξε τον Μπενίλο και ανέλαβε αυτός την ηγεσία της φατρίας.
Η μάχη των Πλαταιών ξεκίνησε το πρωί της έβδομης μέρας του Μεταγειτνιώνος. Τα μηδικά στρατεύματα είχαν παραταχθεί στο ανατολικό μέρος των Πλαταιών και το ριζίτικα στρατεύματα στο δυτικό μέρος. Η σύγκρουση των αντιπάλων ήταν σφοδρή με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου. Ta μέσα εξαπάτησης γέμισαν την γη, το αέρα και τις γύρω θάλασσες με ψέμματα απαιτώντας από τους Γρεκόνους να δώσουν γη και ύδωρ στους δεινάστες της Στενωπίας και της Εσπερίας. Καμαρωτός ο Σέλας πανω στο άλογο, έμεινε στα μετόπισθεν από φόβο μην τον πάρει κάποιο ριζίτικο βέλος κι από εκει ούρλιαζε στους εκατόνταρχους να προχωρήσουν.
Τα άπυρα και τα κεκαυμένα στουρνάρια είχαν παραταχθεί στο αριστερό πλευρό των Μήδων.
Στο κέντρο των Μήδων ήταν τα σάπια μήλα του Σελά και τα πράσινα γαϊδούρια του Ροφού. Το δεξιό πλευρό των Μήδων κάλυπτε η φατρία των κολοβών φιδιών με τις σβαστιγκες και τα τσεκούρια. Τσεκουράτους πολλούς είχανε και τα σάπια μήλα. Ήταν τα παιδιά του Τζαφύρερ.
Τον στρατό των Γρεκόνων αποτελούσαν οι ριζίτες έχοντας στα δεξί τους πλευρό τους απελεύθερους.
Έτσι ήταν τα δυο αντίπαλα στρατεύματα παρατεταγμένα στις Πλαταιές και με το πρώτο φως του ήλιου ξεκίνησαν την φονική μάχη.
Τις πρωινές ώρες το ιππικό των σάπιων μήλων αρχίζει την επίθεσή του εναντίον των θέσεων των ριζιτών, στη δεξιά πτέρυγα. Η πίεση που δέχονται οι δυνάμεις των ριζιτων είναι τεράστια, γι’ αυτό και ζητείται εσπευσμένα βοήθεια, η οποία όμως αδυνατεί να παρασχεθεί, καθώς συγκρούονται την ίδια στιγμή με την φατρία των κολοβών φιδιών, συμμάχους των Μήδων στη μάχη των Πλαταιών. Ο αρχιστράτηγος Ριζοκόπος, καταφέρνει με τους τακτικούς ελιγμούς του να παρασύρει τα μηδικά στρατεύματα σε ανώμαλα εδάφη, όπου το μηδικό ιππικό αδυνατεί να αναπτύξει δράση και να αξιοποιήσει την ισχύ του. Οι αντίπαλοι δίνουν έναν αγώνα αμφίρροπο και αδυσώπητο, πολεμώντας οι μεν Μήδοι του Σελά και του Ροφού για την κουτάλα οι δε ριζίτες για την Γρεκονία με θάρρος και αποφασιστικότητα.
Οι ριζίτες αποκτούν τελικά το τακτικό πλεονέκτημα και ρίχνουν από το άλογο τον Σελά και τον Ροφό κι αυτό συνέβη ως εξής.
Ο Σελάς σηκώνει το χέρι του να φτιάξει την λούφα του γιατί είχε πέσει μπροστά στα μάτια και άφησε το χαλινάρι του αλόγου να πέσει και καθώς αυτό σέρνονταν έπεσε ο Σελάς απ’ τ’ άλογο και πήρε κάποιες κουτρουμπάλες μέχρι που μπλέχτηκε στα πόδια του αλόγου του Ροφού. Τ’ άλογο του Ροφού σηκώθηκε στα δυο πισινά του πόδια για να μην πατήσει τον Σελά κι έριξε τον Ροφό καπάκι πάνω στον Σελά.
Βλέποντας οι ριζίτες το ξεκαρδιστικό αυτό επεισόδιο ώρμησαν γελώντας και κύκλωσαν τους δυο στρατηγούς των Μήδων. Ο ήλιος εκείνη την στιγμή αποχαιρετούσε τα αντίπαλα στρατεύματα κι έτσι η μάχη των Πλαταιών έληξε με νίκη των ριζιτών και των συμμάχων τους.
Στην θέση εκείνη των Πλαταιών στήθηκε τρικάρηνος όφις με την επιγραφή
“Γρεκόνων ἀρχηγός, ἐπεὶ στρατὸν ὤλεσε Μήδων, Ριζοκόπος Φοίβῳ μνῆμ᾽ ἀνέθηκε τόδε.”
Στην στενωπία οι προύχοντες μαυροφορέθηκαν και κλάψα άρχισαν μεγάλη:
Ω μαύρες μαύρες συμφορές
ανήκουστες φριχτές ώι γω!
βρύση τα δάκρυά μου ας χυθούν
στο τέτοιο πένθος που γρικώ.
Αλήθεια μακροζώητα
χρόνια μού γράφονταν, αχ κι αχ!
ν᾽ ακούσω τέτοια ανέλπιστη
στα γερατειά μου συμφορά.
Κι έτσι του κάκου το λοιπόν, οϊμένανε οϊμέ,
οι μυριοπαντομαζωχτές
απ᾽ την Στενώπη αρματωσιές,
που πήγαν στην Γρεκόνα, εκεί
στη γη την εχθρική!
Για τα κορμιά μού λες, οϊμένανε, οϊμέ,
των φίλων, θαλασσόδαρτα
που μια σηκώνει μια βυθά
το κύμα και χωρίς ζωή
μες στα φαρδιά τους τ᾽ αντεριά κυλά.
Κακόθρηνο άραχλο γουητό
των άθλιων σκούζε των μήλων,
που τους τα φέρανε οι θεοί
όλα κακήν κακώς
και πάει χάθηκε ο στρατός. – αλί!
Ι.Μότσης
