Ο τόπος μου. Ένα κομμάτι γης, μια λωρίδα γης ξαπλωμένης στις κλιτείς της Βρυτζάχας ν’ αγναντεύει κατά κει που ανατέλλει ο ήλιος. Το κορμί της σκαμμένο απ’ την οργή της βροχής, με τις βαθειές ρυτίδες των λάκκων ως το συναπάντημά τους στον κάμπο, μια διπλωσιά στα πόδια της, λαξεμένη απ’ το ξεκίνημα ενός των παραποτάμων του θρυλικού Αχέροντα